ديدارِ يار

نگـــار، سرِّ سويداى جان ماست
ما خاكســــــــار كــوى تو تا در توان ماست
با خلـــــــــــــديان بگو كه شما و قصور خويش
آرام مـــــــا به ســـــــــايه سرو روان ماست
فردوس و هــر چه هست در آن، قسمت رقيب
رنج و غمى كه مى رسـد از او از آن ماست
بــــــــــا مدعى بگــــــو كه تو و جنت النعيم
ديدار يار، حــــــــاصل ســـــرّ نهــــان ماست
ساغـــــــــــــــــر بيار و باده بريز و كرشمه كن
كـــــــــاين غمزه روح‏پرور جان و روان ماست
اين با هُشـــــــــــان و علم فروشان و صوفيان
مــــــــــــى‏نشنوند آنچه كه ورد زبان ماست